بسم الله الرحمن الرحيم
ولا تکونوا کالذين نسوالله فانسهم انفسهم
از يکي از معصومين پرسش مي شود که افضل طاعات چيست؟ حضرتش سلام الله عليه پاسخ مي گويد که پس از معرفت الله، افضل از نماز نيافتم.
به قول استادي معظم که جانم به فداي او، انسان بر اساس نيازش،‌ مي تواند بهره اش از هستي را جويا شود و حقيقت خود را دريابد، اگر مهم ترين نياز انسان، رفع غرايزش باشد،‌ بهره اش از هستي به اندازه حيوان است و حقيقتش حيوان است، اگر مقام باشد؛‌ شيطان است، اگر علم و بهشت باشد، ملک است و اگر حقيقت فهمي و معرفت خدا باشد،‌ آدم است.
بنا به ديدگاه توحيدي معظم له، در انسان گوهري وجود دارد به نام عرش! که آن عرش غذايي دارد و آفاتي...غذايش عبادت است و آفاتش معصيت... و ارزش عبادت به معرفت است.
آن عرش ظرفيتي است که خدا را مي فهمد و آن فوق عقل است،‌ قلب المومن عرش الرحمن و به قول صادق آل محمد القلب حرم الله ...
بر اين اساس،‌انسان با حفظ عنوان آدمي، کاري جز ذکر خدا ندارد و البته ذکر نيز هم چون ساير چيزهاي ديگر مراتبي دارد که ذکر عملي از مراتب بالاي آن است،‌يعني ياد خدا بايد در تمام رفتار و گفتار و کردار و پندار و ... ظاهر و آشکار باشد...
زياده گفتم. از تذکر سرکار بابت اصلاح عبارت آيه فوق که در کامن قبلي اشتباه درج شده بود،‌بسيار سپاسگزارم.
خداوند خير دنيا و آخرت را نصيب شما کند.

بسم الله الرحمن الرحيم
ولا تکونوا کالذين نسوا الله و نسوا انفسکم
به قول مرحوم دولابي که رحمت خدا بر او باد، تا با خدا هستي؛‌ هستي و الا نيستي.
به هر حال،‌ در انسان ظرفيت هايي هست که فقط با ياد و توجه به هستي بي نهايت، شکوفا مي شود و اين امر ميسر نمي شود مگر با بندگي خدا در تمام مراتب وجود از رفتار و گفتار و کردار گرفته تا اعتقادات! و بندگي هم به معرفت است و اطاعت!
خداوند بزرگ همه ما را متوجه خود گرداند.