بسم الله الرحمن الرحیم
المُهاجِرُ مَن هَجَرَالسَّیِّئات
درزمان امام موسی کاظم (ع)، مردی در بغداد بود به نام بشر؛از رجال و اعیان و عیاشان بغداد بود.یک روز حضرت موسی بن جعفرعلیه السلام، از جلوی درب خانه ی این مرد می گذشت.اتفاقاً کنیزی از خانه بیرون آمده بود،برای اینکه زباله های خانه را بیرون بریزد. درهمان حال، صدای تار از آن خانه بلند بود.معلوم بودکه می خوارگان در آنجا مشغول می خوارگی، و خوانندگان و آوازه خوانان مشغول آوازخوانی هستند.امام از آن کنیز به طعن و استهزاء پرسید:این خانه ، خانه ی کیست؟آیا صاحب این خانه بنده است یا آزاد؟کنیز تعجب کرد، گفت:آیا نمی دانی ؟خانه ی بشر،یکی از رجال و اعیان است .او می تواند بنده باشد؟! معلوم است که آزاد است!فرمود آزاد است که این سرو صداها از خانه اش بیرون می آید؛ اگر بنده بود که اوضاع این طور نبود. امام این جمله را فرمود و رفت.اتفاقاً بشر منتظر بودکه این کنیز برگردد.چون اودیر برگشت ، از او پرسید:چرا دیر آمدی؟گفت:مردی که علائم صالحان و متقیان در سیمایش بود، و آثار زهد و تقوا وعبادت از او پیدا بود از جلوی درب خانه عبور می کرد چشمش که به من افتاد سؤالی کرد من هم به او جواب دارم گفت: چه سؤالی کرد گفت: او پرسید: صاحب این خانه آزاد است یا بنده؟ من هم گفتم: آزاد است او چه گفت؟ او هم گفت: بله که آزاد است اگر آزاد نبودکه این طور نبود همین کلمه این مرد را تکان داد.گفت: کجا رفت؟ کنیز گفت: از این طرف رفت بشر مجال اینکه کفش به پا کند پیدا نکردپای برهنه دوید و خود احساس کرد که این مرد باید امام کاظم علیه السلام باشد خود را خدمت امام رساند و به دست و پای ایشان افتاد وگفت: آقا از این ساعت می خواهم بنده باشم بنده خدا باشم.این آزادی آزادی شهوت است و اسارت انسانیت من چنین آزادی ای را که آزادی شهوت باشد ؛ آزادی دامن باشد ؛ آزادی تخیل باشد؛آزادی جاه و مقام باشد و آنکه اسیر است عقل و فطرت من باشد نمی خواهم می خواهم از این ساعت بنده ی خدا و از غیر خداآزاد باشم.همان لحظه به دست امام توبه کرد یعنی در همان لحظه از گناهان دوری جست ؛ کنارهگیری کرد وتمام وسایل گناه را به دور ریخت و به گناهان پشت و به طاعت رور کرد.
کتاب آزادی انسان استاد شهید مرتضی مطهری
