بسم الله الرحمن الرحیم
آری اجازه هست بنویسم برایتان
از ماجرایتان که بسوزیم زعمق جان
اینجا شما برای وطن شعله ور شدید
حالا دل بشراست که داغ شد برایتان
از پنجشنبه ظهر که ساختمان پلاسکو فروریخت به شما فکر می کردم . لحظه های آغازین فروریختن ساختمان از شما خبر بود. گویا خبر سلامتتان را به دوستانتان داده بودید .آن لحظه ها امید زیاد بود برای نجاتتان . بعد کم کم آوار زیاد شد و آتشسوزی هم ...
هوا کم شد ... امید هم ...کم کم کم کم رفت...
به شما فکر می کردم . به حالتان . حال قشنگی باید باشد . نه ؟!! اینکه صبح سالم باشی و شاید هزاران برنامه در ذهنت پرورش دهی که تاشب که تافردا که سالها بعد انجامش دهی و بعد یکباره و بی خبر سانحه ای حادثه ای تورا مانع شود که به برنامه ای که برای خودت ریختی رسیدگی کنی.
این سانحه تورا تنها کند. تنها ... تنها .... باخدایت.
شاید دقایق و شاید ساعت اول می انگاشتی و امید داشتی که بیرون می آیی و باز مثل گذشته به شغل شریفت که همان نجات جان بشریت است ادامه می د هی .
و شاید هم زمان به این هم اندیشه کرده ای که شاید نشود ... نشود .... هرگز نشود
حال قشنگی باید باشد . نه؟!!! کم کم بریدن و دل کندن و قطع تعلق و وصل ...
آری وصل ...
از حال ما اگر بخواهید بدانید باید بگویم که کارمان شده بود دعا و ثنا و اضطراب و البته امید که راه نجاتی پیدا شود که شمارا به آغوش خانواده بازگرداند و اشک اضطراب را از چشمان خانواده تان و خانواده ی بزرگ ایران عزیز تبدیل به اشک شوق کند .
برگردم به حال زیبای شما ...
آری چه حال زیبایی است . بار دیگر پی بردم که مثل شما بودن جسارت می خواهد و مردانگی...
شنیده ام که خوبان خدا را به بلا می آزمایند.
و چه آزمایش زیبایی شدید ...چقدر در این لحظات که رنج کشید سبک تر از قبل شدید چه زیبا پرگشودید و رفتید. باز هم این حال من است . غبطه ... غبطه.... غبطه ...
اندوهگین...
به شما فکر می کردم
لحظات قطع تعلق از دنیا و آرام آرام وصل شدنتان ... شما با چه لباس خوبی،در چه زمان خوبی به دیدار حق شتافتید... آری با چه حال زیبایی با معبود ملاقات کردید.
#آتشنشان#ساختمان_پلاسکو
