بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

نمی دونم دیدید تو بعضی خانواده ها و فامیلا چنداتا بچّه پشت سر هم دنیا میان و سنّاشون به هم نزدیکه؟

معمولاً بچه ها با افرادی که سنشون به اونا نزدیکتره ارتباط بهتری برقرار می کنن(حداقل تو نزدیکان من که اینطور بوده).

این بچّه های بیچاره ی ما وقتی بچّه ای رو می بینن،از ذوقشون به سمتش می رن وبا هاش بازی می کنن.

این طفلکا که جز بازی به چیزی فکر نمی کنن.واقعاًدنیای بچه ها قشنگه،اصلاًنگاهشون آلوده به هیچی نیست.

ولی متاسفانه ما خودمون بعضی اوقات با حرفامون ذهن اونا رو پرمی کنیم از یه سری مزخرفات و بعد می خندیم.

ما یه بار مهمون داشتیم.دختر کوچولوی ما خواب بود،پسر کوچیکی از اقوام اومد سمت بچّه. گفت:«نی نی» و خندید.یکی برگشت گفت:«سجاد!دختر مارو نگاه نکن».چه می دونم؟ما دخترمون رو به تو نمی دیم یا مثلاً عروس ما می شی؟حرفای این مدلی.

دیگه فکر نمی کنیم که حرفای ما چقدر تو خط فکری بچّه ها و رفتارشون تاثیر داره.خودمون باعث می شیم بچّه ای که اصلاًذهنیتی از رابطه با جنس مخالف نداره،حالا به یه همچین چیزی فکر کنه و تو ذهنش پر از ؟ بشه و فکرش به هم بریزه.

 این کار یعنی حس خفته ی بچّه ها رو بیدار کردن. وقتی برای یه نفر چنین اتفاقی بیفته،فرد دچار بلوغ زود رس و در پی آن اختلالات روانی می شه.

بعد خدایی نکرده بچّه رو منحرف می کنه و بچّه به گناه کشیده می شه.

اون وقته که دنبال دلیل می گردیم که چرا بچّه هامون اینطوری شدند.مثلاًمیگیم که چرا پسر یازده سالم بادختر دوسته؟چرا از الآن تو خط این چیزاس؟درحالی که اگر تو رفتار خودمون دقّت کنیم ،جلوی خیلی از این اتفاقات رو می گیریم.

یا یه نکته ی دیگه اینکه چرا به لباس هایی که تن بچه ها می کنیم دقت نمی کنیم .آخه هر لباسی هم مناسب هر مکانی نیست.باید دقت کرد.خیلی مهمه.خیلی مهمه.

عدم توجه والدین به تربیت فرزندان گاهی موجب گناه کردن اون ها می شه.

یادمون نره که پدرومادرایی که فرزندانشون به دلیل تربیت غلط اون ها به گناه می افتند،عاق فرزندان خود می شن.

منبع این نکته ای که عرض کردم،کارگاه خانواده در اسلامه.واقعاً وظیفه ی خودم می دونم از استاد بزرگوارم برای همه ی زحماتشون تشکر کنم.براشون آرزوی سلامتی می کنم.

التماس دعا