بسم الله الرحمن الرحیم
یا حجّة الله
که دهد مرا نشانی زتو ای نگار جانی
که نشان هر نشانی است نشان بی نشانی
نه زصورت تو رسمی نه زمعنی تو اسمی
که برون ز هر خیالی و فزون زهر گمانی
به تو ای یگانه دلبر که شود دلیر و رهبر؟
نه تو را به حسن مانند و نه درکمال ثانی
مگر آنکه شعله ی روی تو سوز دل نشاند
به تجلی تو بیند جمال لن ترانی
به کدام سعی و کوشش به تو می توان رسیدن؟
مگر آنکه چهره بگشایی و سوی خود کشانی
نه به جد و جهد مردی به مراد خود رسیدم
نه زاحتمال هجران به وصال خود رسانی
نه مرا مجال درگاه تو تا به سر بیایم
نه تو آمدی که تا سر فکنم به مژدگانی
من و حسرت تو خوردن من و ازغم تو مردن
چو دل از غمت نیاسود چه ز سود زندگانی
من و آتش فراغت من و سوز اشتیاقت
که توان زجان گذشتن نتوان ز یار جانی
چه خوش است صبر بلبل به امید صحبت گل
من وبعد از این تحمل تو و هر چه می توانی
دل مفتقر زخونابه ی غصه ی تو سرخوش
زتو درد عین درمان و غم توشادمانی
شب نزول قرآن بر شما مبارک باد.
پ.ن:این شعر رو یه جاشنیدم نمی دونم شاعراین شعر زیبا کیه .ولی خیلی شعر قشنگیه .
عید شما مبارک.التماس دعا
